Tamam anlıyorum herkes evini geçindirme derdinde. Teknenin bir şekilde batmaması, yola devam etmesi gerekiyor. Ödenecek taksitler, çocukların okul ihtiyaçları, mutfak masrafları diye başlayan ve asla sonu gelmeyen birçok gider var. Aynı zamanda taksi şoförlerinin kaç saat olduğunu tam olarak bilmediğim bir çalışma süreleri var tıpkı diğer meslek gruplarında da olduğu gibi. Tek farkı geçen gün izlediğim bir haberde öğrendim, bu insanların sigortaları yok. Kafamdaki o korkunç taksi şoförü imajı bir anda siliniverdi. Günde kazandığı paranın belki de yarısından fazlasını araç sahibine veren, gece gündüz trafik içinde can çekişen, yakıt parasını da kendi cebinden veren ve elinde avucunda hiçbir şey kalmayan taksi şoförüyse bana merhaba dedi o esnada. Kabul edelim ki herkes hayatında bir kere ‘ Taksicilerde ne kazanıyor ya iki dakikalık yol için dünyanın parasını aldı. ‘ demiştir. İşte meğer işin aslı öyle değilmiş. Ama yine de yaptıkları hatalara bir neden olarak göremedim bunların hiçbirini. İnatla kınamaya devam edeceğim o yüzden.
Trafiğe bir sürücü olarak çıkmaya başladığım şu son günlerde fark ettim ki yaya olduğum zamanlardan çok daha fazla ‘ Bu kadarda olmaz artık! Şimdi bu taksicinin yaptığı iş mi? Aman taksici işte yol vermez anca alır ayıp! ’ demeye başlamışım. Ama onlarda hak etmiş. Müşteri kapmak için öyle bir yarışa giriyor ki taksici yolun ortası sağı solu demeden istediği yerde duruyor trafik için büyük sıkıntı oluşturuyor, kaza yapmayıp, yaptırıyor. Hızlı sürüyor kaza yapıyor bide suçlu olmasına rağmen bunu karşısındaki zavallı sürücüye yıkıyor. Diyeceksiniz kazada suçlu olan taraf bellidir taksici ne yapsın, nasıl değiştirsin diye ama öyle değil işte. Taksici olmanın en büyük kuralı bu galiba bütün gün trafikte kalakala cinleşiyorlar bir de adam çarpıyorlar. Bir dil var ki sormayın hasarın parasını ver den girip, polis çağıracağımdan çıkıp, konuyu polis çağırmayayım başımız yanmasın arabayı biraz oynatsana dur daha da vurdun ne yaptın be ağabey arabama deyip, zaman kazanıp aklınızı karıştırıp haydi eyvallah deyip arkalarına bakmadan kaçıp gidiyorlar. Olan sizin arabaya oluyor onu da geçtim çektiğiniz sıkıntıdan dolayı size tabii. Sonradan anlıyorsunuz az önce ne oldu ben haklıydım diyorsunuz ama iş işten geçmiş oluyor tabi. Sözüm meclisten dışarı o kadar baba taksicilere rastladım ki zor durumda olanları para almadan evine bırakan, tıpkı bir psikolog gibi müşterinin derdini dinleyip akıl veren ve kimi zamansa akıl alan, müşteriye saygıda kusur etmeyen aynı zamanda da kendisini evinde gibi hissettiren. Ben de ne zaman taksiye binsem illa o taksicinin siyasi bir görüşü, aile sorunu ya da hayatta yanlış gördüğü ve biriyle paylaşmak istediği bir konusu olmuştur ama en çok meslektaşlarından şikâyet derler. Haklılarda! Mesleklerine değer veren insanlar için meslektaşlarının yaptığı üçkâğıtları gazetelerden okumak ve bu lekeyi taşımak kolay değil. Kendileri söylüyorlar fazla para alıyorlar diye, parayı veriyorsunuz vermediniz deyip tekrar istiyorlar bir boşluğunuza denk geldiyse farkında olmadan veriyorsunuz sizde işte. O yüzden hep uyarıyorlar diğer şoför arkadaşlara dikkat edin diyorlar.
Sonuç olarak taksici ağabeylerimize hatta varsa ablalarımıza sesleniyorum. Yollar sizin değil kuralları siz koymuyorsunuz arabaları sıkıştırmaya, sinyalsiz zorla yol alıp bide kaza olduğunda sinirlenip çatmaya, diğer sürücülere yol vermeyip zorluk çıkartmaya, insanlardan haksız yere para almaya ve şuanda aklıma gelmeyen daha nicelerine hakkınız yok. Dediğim gibi sözüm meclisten dışarı hala ahlakıyla çalışan taksiciler olduğunu düşünüyorum. Işığınız yeşil, müşteriniz bol olsun !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder