Ne yalan söyleyeyim, Babam ve Oğlum’dan sonra yine acıklı, bol gözyaşlı bir film geldi demiştim Dedemin İnsanları için. Fakat izlerken yüzümde oluşan tebessümler ve salondan duyduğum kıkırtı sesleri bu filmin daha farklı olduğunun en büyük ispatı oldu benim için. Birazda kendi aileme benzettiğim için belki bilmiyorum, gözyaşlarım sel oldu gitti. Sonra etrafıma baktım yalnız değilim. Bu filmde ağlıyorsunuz ama tebessümle, keskin bir acı saplanmıyor insana. Çağan Irmak gerçekten bu işi biliyor, bir kez daha görmüş olduk. Filmin detaylarını anlatmıyorum çünkü bence herkes izlemeli, eminim kendinizden bir şeyler bulacaksınız sizde.
